San Martin del Camino 25 km (2162)
5 september 2015 - San Martín del Camino, Spanje
San Martin del Camino 25 km (2162)
Het plaatsje heet naar de patroonheilige van Gronsveld: toe val bestaat niet.
Gisteravond werd ik ruw uit mijn slaap gehaald. De beide buren kwamen stomdronken de slaapzaal binnen en struikelden over me heen. Heb mijn linkervoet flink gestoten en meteen in koud water gehouden. Tien ik terugkwam was het duo - een Amerikaanse piloot en een marinier uit Zuid-Korea - onder snurkzeil. Waarschijnlijk hebben ze een aanval van Noord-Korea afgeslagen. Door het gedoe heb ik nauwelijks geslapen en dat maakte het vandaag een beetje lastig. Vanmorgen in de kapel heeft Jacobus naar me geknipoogd en heb ik maar vrede me ze gesloten. Maar het zou zo maar kunnen dat deze laatste loodjes nog verzwaard worden! Kwam een bord tegen met minder dan 300 te gaan. Vreemd dat ook aan mijn wandeling een einde kan komen.
Henriqua de overste had een ontbijt gemaakt. Was donativo: vrije gave. Ik heb twee koppen koffie en vier sneetjes witbrood met jam gegeten. Meer was er trouwens niet. De koffie goot ze in een limonadeglas bij gebrek aan beter. Om half acht stonden we buiten en werd Leon in een processie verlaten. Er komen steeds meer pelgrims bij. Gisteravond werd een bus van het vliegveld van Madrid aangeleverd met Duitsers en Nederlanders: lopen de laatste twee weken mee. Vanmorgen opgelopen met een Finse dame. Blijft drie dagen en gaat dan weer naar huis: het kan verkeren zal ik maar zeggen. Ook nu werd na tien kilometer een alternatieve route aangeboden en alweer volgde ik de originele weg.
Aas tot elf uur niet warmer dan tien graden en pas tegen enen heb ik mijn fleecetrui uitgetrokken. Ondanks de zon was het behoorlijk fris. Merkte dat door de verstoorde nachtrust mijn conditie niet optimaal was. En dan komt er een engelbewaarder op het pad in de persoon van een meneer die vriend van Santiago is. Hij roept me binnen en met dd Finse genieten we van koffie met gebak. Geeft meteen weer energie. Jacobus let mee op: ik weet het zeker. Ben nu in Albergue waar ik de Zuid-Afrikaanse dames tref en waar het totnutoe rustig is. De dagelijkse was hangt aan de lijn en ik ga even wat slaap inhalen.
Zoals uit je verhaal blijkt is zelfs in een pelgrimage niet alle vocht wijwater. Wel jammer als je daar andere mensen na een lange en zware tocht met de finish in zicht in de problemen brengt. Hopelijk valt je blessure mee en kan je met wat extra rust de conditie herstellen. Zoals je schrijft komt er voor jou dadelijk een eind aan een dagelijks ritueel, maar ook voor ons, we zullen je dagelijkse verhalen echt gaan missen. Herstel snel en goed, houd moed, de finish is nabij en je krijgt snel hulp bij het verwerken van de laatste loodjes.
Met jou "courage" is er geen twijfel aan het geweldige eindresultaat.
En zoals we altijd eindigen: blijf gezond, blijf genieten, blijf meters maken en voor je het nu weet .........!!!
Groet uit een op dit moment helaas nat Gronsveld van Corrie en Eddie.