Finistera Dag 1

vanmorgen op weg om samen de weg naar Finisterra te gaan. Hier slikken ze dat woord in: Fisterra. Maakt niet uit voor de afstand: blijft 90 kilometer. De naam betekent: einde van de wereld. In vroeger tijden meende men dat de oceaan ergens ophield en dat dit het laatste stukje van de wereld was. Het zal niet verbazen dat ondermeer dd Keltrn dit een prachtige plek vonden voor allerlei cultus. Veel is er overigens niet verandert zij het dat nu allerlei cultfiguren door het prachtige landschap banjeren.

Gisteravond om half acht naar de kathedraal voor de H.Mis en de zegen na het zwaaien van het enorme Wierooksvat. Bij de start van de dienst in de overvolle kerk werden de pelgrims welkom geheten. Speciaal welkom voor de pelgrim uit Nederland en de beiden pelgrims uit Duitsland. Vervolgens werden alle landen genoemd waar men vandaan kwam. De hele wereld was er dat weet ik zeker: de opsomming nam vijf minuten in beslag. Daarna de dienst en na de communiegang werd het enorme Wierooksvat met behulp van acht mannen aan een koord bevestigd aan het dak van de kerk heen en weer gezwaaid! Indrukwekkend.

Na afloop een salade gegeten en tegen tienen lagen we in de Albergue op een oor. Lekker doorgeslapen tot vanmorgen acht uur. Na een ontbijt in het laatste restaurant op de route waren we pas tegen half tien aan het stappen. Goed weer eindelijk met volle zon. Door de bossen werden we tegen de zon beschermd en liepen we grotendeels door de halfschaduw. In het groene landschap beginnen herfstkleuren voorzichtig door te schemeren. Blijft wel glooien trouwens met een forse klim van tweeëneenhalf kilometer. Dat alles om na 23 km Negreira te bereiken met een herberg en een slaapplek.