Sahagun 25 km (2081)

Sahagun 25 km (2081)
Dit stadje ligt op een stategisch punt. Veel wegen uit de Romeinse tijd kruisen zich hier. De monniken van Cluny hebben hier een stevige vestiging gekregen rond de negende eeuw en daarmee de Moren het nakijken gegeven. Sahagun lijkt in veel opzichten op Cluny. Ik stuur zometeen een foto door van twee beelden die en in Cluny en in Roncevalles en in Sahagun staan en de ver binding ( is de oorspronkelijke weg) vormen van van deze cultuurroute. De invloed van Cluny is enorm geweest in deze regio.
Vanmorgen stond een stevige koude bries op deze noord-Spaanse hoogvlakte. Rechts op zij weliswaar maar steenkoud. De zon scheen volop maar de gevoelstemperatuur lag bij 15 graden en betekende voor mij en mijn componenten dat de fleece trui de hele wandeling van 25 km negen overbodige luxe was. We zijn tweemaal wat gaan opwarmen in cafeetjes onderweg met koffie en thee. Desondanks heeft dit weer in combinatie met het uitgestrekte platte landschap zeker haar charmes. Niet verkeerd!
In de Refuge was geen mogelijkheid voor ontbijt. Trof de mevrouw uit Vancouver en we hebben sameneen ontbijtje gescoord: kop koffie met bocadillo. Haar tocht brengt haar wat ze ervan had gehoopt. Doet goed. 
Onderweg in de kerk van Terradillos de los Templaros kreeg ik een stempel van de pastoor die de kerk aan het poetsen was. Aan de wijze waarop men in dit dorp bezig is met het opknappen van huizen en straten is duidelijk te zien dat de camino het nodige geld op brengt. Dit geldt voor vrijwel alle plaatsen op de camino. Zonder de erkenning als cultureel erfgoed zouden deze plaatsen nu volledig uitgestorven zijn en vervallen. Sommige oude huizen hebben muren van stro en leem. Ik begreep uit de reacties dat sommige mensen van mening zijn dat daardoor de echte ziel uit deze pelgrimage van Santiago verdwenen is. Die mening deel ik niet. Oude tradities overleven omdat ze zich weten te plooien naar de moderne tijd. Onze Broonk is daar het voorbeeld van. Juist daardoor blijven mensen zich in dat prachtige feest herkennen en wil men er geen seconde van missen. Daarmee zeg ik meteen dat de Broonk juist niet vrouwonvriendelijk is. Het eerste schot door de vrouwelijke burgemeester en haar uitleg traden alle principes van dit feest met voeten! Categorie zwarte pieten discussie zal ik maar zeggen. Zo: dat lucht weer op.
De groep in de Refuges wisselt weliswaar van samenstelling maar net als je denkt dat je bepaalde mensen een tijdje niet meer hebt gezien duiken ze weer op. Zo ook de beide vrienden uit Antwerpen. Heb je weer heel wat met elkaar te vertellen. 
Midden in Sahagun en recht tegenover de refugio Municipal zit Jean-Pierre op een terras voor een restaurant. We hebben elkaar verleden week voor het laatste gesproken. Hij wacht tot om 13:00 de keuken opent en hij zijn laatste menu Peregrino voor tien euro kan nuttigen. Om vier uur heeft hij de trein naar Irun en vandaar een nachttrein via Lourdes naar Parijs. Dit is zijn laatste halteplaats. Zijn camino zit er hier op. Hij is heel voldaan maar Santiago zit er voor hem niet in. We nemen afscheid met een ferme handdruk en een schouderklop. Was toch fijn om samen op te trekken. 
In San Nicolas del Camino stopt een taxibusje met twee Amerikaanse echtparen. Van deze etappe willen ze twaalf kilometer lopen. Ze spreken af met de taxi-chauffeur dat ze hem bellen zodat hij hen weer kan oppikken. Duidelijk een andere invulling van deze pelgrimstocht als ik. Verder commentaar is biet nodig, dunkt me.