Roncevalles 27 km (1672)

Roncevalles 
Gisteravond was het heel fijn toeven in de herberg. We waren met 16 personen en de herbergier maakte dat we bij het eten allemaal met elkaar kennismaakten. Wat blijkt er zijn vier bijzondere koppels. Eenmaal een vader met een zoon van 25 jaar uit Spanje Eenmaal een vader met een dochter van eveneens 25 uit Duitsland. Eenmaal een moeder met zoon van 20 uit Brazilië. En eenmaal een moeder met haar dochter van 24 uit Oekraïne. Het idee om de camino te gaan doen is in alle gevallen van de ouders gekomen. Rest was ondermeer een echtpaar uit USA . Twee vrienden uit Cuba en die nu in Californië wonen. Een stel uit Antwerpen op de fiets. Een mevrouw uit Canada die eigenlijk niet zeker wist of ze dit wel wilde en een student cultuurwetenschappen uit Ierland. Ik kreeg een staand applaus. Alle anderen maakten nu hun eerste stappen op de camino. Gevulde groentesoep, kip met rijst en salade en vanille toetje. Niet verkeerd!
Na het eten meteen naar bed. De vorige nacht moest ik echt inhalen. Heerlijk geslapen. Vanmorgen bleek dat een van mijn kamergenoten uit het stapelbed was gevallen. Niets van meegekregen!
Om kwart na zes gewekt en om half zeven ontbijt. Om zeven uur de deur uit met een lunchpakket van de herberg. De straten waren nog nat en klam. De omringende bergen in mist. De fleece was heel nuttig en ik had uit voorzorg een lange wandelbroek op advies van de herbergier. De weg gaat vanaf de eerste kilometer eerst stijl en daarna meer geleidelijk onhoog. Vijf uur blijkt later zijn nodig om op 1410 meter hoogte te komen. Ik bereikte de top om een uur precies en om half drie arriveerde ik in Roncevalles. De laatste vijf kilometer zijn afdaling. Roncevalles ligt op 930 meter.
De hele dag met dezelfde mensen gelopen. Af en toe een kort gesprek maar vooral bezig om boven te geraken. De weg was bovendien vol met auto's. Toeristen die wat aan het toeren waren. Het getoeter van de chauffeurs leidde regelmatig tot irritaties. Gelukkig werd het pas later van de drukke weg geleid en keerde de rust weer. Onderweg een prettige verrassing bij het Croix St. Marie. Staan opeens een kleine 200 mensen een H. Mis te vieren in de open lucht. 
Daar even gestopt en de warme kleren uitgedaan. De mist was opgetrokken en de rest van de dag in volle zon. Indrukwekkend prachtige natuur. Bergen, bossen, schapen en paarden die hier vrij rondlopen. Adembenemende kleuren: groen, paars, blauw. En ik tijdens de tocht omhoog genieten! Was eerlijk gezegd wel een bijzonder zware fysieke inspanning maar tot mijn verbazing herstelde ik snel tijdens de korte drinkpauzes. Geeft de burger moed zal ik maar zeggen. Overigens ontdekten we de Pelgrim 2.0. Een groepje afgetrainde mensen in up-to-date wandelkleren haalde ons in. Ze droegen een klein rugzakje met twee flessen water. Hun bagage werd met de auto vervoerd. Ik heb maar niet verteld dat ik nog een tent en kookspul meesleep tot volgende week. Dan komen Clarie, Marion en Lion en nemen dat mee terug. De Pelgrims 2.0 zaten natuurlijk al fris gedoucht op ons te wachten in de Refuge van Roncevalles. We slapen in kleine units met steeds vier bedden. Mijn unit wordt naast mij gevuld met twee jonge meisjes uit Franfurt en een Amerikaanse die een jaar een sabbatical heeft genomen. 
Na de douche heb ik eerst een uurtje geslapen en gerust. Deze giga herberg wordt helemaal gerund door Nederlanders. Hun maximale capaciteit is 400. Bij de ontvangst zijn inmiddels 340 mensen ingeschreven. Ben trouwens benieuwd of dit verhaal kan worden verzonden: nauwelijks bereik.