Carrion de los Condes 21 km (2039)

31 augustus 2015 - Carrión de los Condes, Spanje

Carrion de los Condes 21 km (2039)
Vannacht is het onweer in alle hevigheid teruggekeerd. Vanuit mijn logement vond ik dat niet erg. Tien we vanochtend vertrokken was het droog. Aan de bermen en de straten te zien was veel hemelwater naar beneden gekomen. Grote lassen en uitgespoelde bodem met modder op de weg. Linke boel voor de automobilisten. De zon is er vandaag niet aan te pas gekomen. Bij 22 graden lekker wandelweer. Vlak voor ik in Carrion aankwam brak een van mijn wandelstokken doormidden. Moet je plots van een trouwe eenvoeter afscheid nemen. Zonder had ik het zeker niet gered tot hier. Mijn twee zuid-Afrikaanse vriendinnen waren getuigen van dit emotionele incident. Op een kruk de tocht beëindigd bij de zusters van het klooster Espiritu Snancto. Mooie opvang. Na het douchen en het wasje en de aandacht voor mijn voeten en een kort dutje de stad - evengroot als Gronsveld - voor wandelstokken. Het is gelukt! Waren in de aanbieding voor nog geen twintig euro: ben zeer trots.
Gisteren was een bijzonder fenomeen waarneembaar onder de pelgrims. Door het noodweer was er geen telefonisch contact mogelijk. Tot negen uur savonds. Was erg blij nog even contact te kunnen hebben met thuis. Zou de eerste keer zijn! Mutatis mutandis gold dat voor alle andere medereizigers! Vreemd zo afhankelijk te weten van de techniek. 
De maaltijd genoten met twee Ierse dames van begin dertig en een Franse meneer van mijn leeftijd. De meiden hadden allebei een stukgelopen relatie en behoefte om even rust te nemen. Ze voelden zich als het ware overbodig en niet in staat om een relatie in stand te houden. Dat was dus meteen het thema aan tafel. Beiden hadden schaamte en schuld. Vind ik niet terecht. Liefde komt van twee kanten. Eenzijdige liefde bestaat niet of is Platonisch. Vernoemd naar Plato die uitgesproken heeft zo n tweeduizend jaar geleden dat van alle psychische ziekten verliefdheid de allerergste psychische afwijking is. Heeft het volgens mij niet begrepen, maar het is hem vergeven. Aan een relatie moet je elke dag werken en wel door alle betrokkenen. I ben wat dat betreft een eenvoudig mens. Investeer je niet dan raak je in je relatie eenzaam: verschrikkelijk! De mens is geen eenzaam wezen, en minimaal een tweemaal wezen zal ik maar zeggen. En natuurlijk vertel ik dan de manier waarop mijn ouders bij elkaar zijn gekomen of beter gebracht door rector Hendrickx. Hij was 39 en zij 26. Nu zouden we dat een gearrangeerd huwelijk noemen. Ze hebben overigens elf prachtige kinderen in de wereld gezet. Helaas is mijn zus Mia en zijn mijn beide broers Sjaak en Sef inmiddels overleden! Volgende week zit de hele familie weer in Epen voor het jaarlijkse familieweekend. Doen we een heel weekend rond de datum van het overlijden van mijn moeder. Mooi om bij te kunnenzijn. Valt overigens samen met de parkfeesten in Gronsveld waardoor ik beide activiteiten niet altijd volledig kan meemaken. 
Nu nog de was van de lijn halen en dan kijken wat ik ga koken.
 

Foto’s

5 Reacties

  1. Patricia:
    31 augustus 2015
    Ome Jan, we zullen je missen komend weekend in Epen, maar zullen elkaar snel zien om alle mooie verhalen te horen
  2. Gijs geskes:
    31 augustus 2015
    Een mooi verhaal met een interessant filosofisch tintje. Volgens het bord nog 463 km (met de auto...). Hoeveel dagen moet je nog lopen?
  3. Marjo Huntjens:
    31 augustus 2015
    Heerlijk om jouw verhalen weer te lezen. Wat een avontuur. Jammer van de wandelstok maar gelukkig heb je een nieuwe gevonden. Gr uit Rijckholt.
  4. Marij en Remy:
    31 augustus 2015
    Hallo Jan,
    Ik maak een grote buiging voor jouw prestaties tot nu toe maar ook voor alle andere wandelaars die je wel en niet bent tegen gekomen allemaal met een eigen en meestal bijzonder verhaal.
    Gr. Oet Groeselt!
  5. Truus:
    1 september 2015
    Hoi Jan,
    Het blijft boeiend elke dag weer om je verhaal te lezen en zo met je mee te mogen reizen. Ook op onze vakantie hebben we je gevolgd ( als we tenminste internet hadden) Ook Marcel leest je verhalen geboeid. Wat blijft het een ervaring, en wat ontmoet je veel medemensen elk met hun eigen verhaal. Ik was wel blij dat ik een foto van je zag, en wat zag je er goed uit ( maakte me al een beetje zorgen als ik steeds las dat je als lunch water en brood al dan niet met jam had gehad!) Heel veel succes weer. Groetjes