Saint Ferme 29km (1352)

Benedictijnen hebben hier - in Saint Ferme - in de twaalfde eeuw een abdij gesticht. Tot op vandaag biedt het plaatsje onderdak aan pelgrims. Nu niet meer in de abdij die slechts gedeeltelijk overeind staat, maar een Refuge Pelerins die gerund wordt door vrijwilligers. Nu gedurende twee weken door een echtpaar uit Orleans. Mevrouw is blind en heeft de camino vijf jaar geleden gedaan: heel bijzonder om haar belevenissen te horen. 
Vannacht heeft het met regelmaat geonweerd gepaard met plensbuien. De drukkende hitte is weg en toen ik om zes uur vertrok regende het non-stop gedurende ander half uur. De eerste vijf of zes kilometer langs een drukke weg en ik droop van nattigheid en opspattende modder van het langsdaverende verkeer. Torn weg uit de drukte en over graspaden tussen wijngaarden. Als het regenen stopt zie ik hoe uitgestrekt dit wijngebied is. En... Wijngaarden staan altijd op ... juist ja .. hellingen. Dus glooiend landschap, maar niet verkeerd om door te trekken bij twintig graden. Alweer genoten!
In Pellegrue een paar biscuitjes gegeten. Het dorpje is werkelijk prachtig gerestaureerd en toen ik de markthal op het centrale plein aan het bekijken was, kreeg ik gezelschap van een piepklein hondje die een oude dame aan het uitlaten was . Zij bleek lid van de plaatselijke Grueles en raakte niet uitgepraat over deze bijzondere plek. Een voorbeeld: in augustus 1944 werd hier de burgemeester actief in het verzet door de Duitsers in aanwezigheid van alle samengedreven inwoners vermoord! Ze zei: als we deze dingen niet blijven vertellen, is de wereld dood. Ze raakte de binnenkant van mijn hart.
Verderop een spreuk tegengekomen van Augustinus: het is beter strompelend en dolend de goede weg te zoeken, dan in marstempo de verkeerde weg af te leggen. Veel stof tot denken, terwijl ik nu in Saint Ferme aan het schrijven ben na het dagelijks wassen van mijn dagelijkse klofje of beter ontsmetten. Schoon krijg je je kleren niet na ruim vijftig dagen wandelen. Nnatuurlijk een douche en mijn voeten verzorgen. Dan een half uurtje op bed en mijn blog bijwerken.
De medepelgrims - de beide Franse echtparen - komen nu binnen.