Bazas 22 km (1418)

Bazas 
Gisteravond lang gepraat met de gastheer. Hij is een vijftal jaren geleden naar Compostelle geweest. Reden: hij is lange tijd actief geweest in het openbaar bestuur. Ondermeer burgemeester, gedeputeerde (conseil general) en afgevaardigde in het parlement. We deelden een groot aantal liberale principes en zaten meteen bij de grondbeginselen van onze democratische samenleving. Hem werd duidelijk opeens dat een groot deel van zijn politieke vrienden dat eveneens met de mond beleden maar de facto er voor hun eigen belang in participeerden. Hij is toen gaan wandelen met als conclusie dat hij uit het openbaar bestuur stapte en zich alleen met zijn wijngoed en Chateau wilde gaan bezighouden. Dat doet hij nu met volle overgave.
Mooi toch! Overigens vertelde hij minder prettige zaken. Nederlanders hebben op de pelgrimsroute een slechte reputatie. Alles opeisen voor weinig geld en vooral klagen over alles! Van Hier verstaat men geen Engels, hier moet je voor alles betalen, hier krijg je te weinig eten enzovoort. De beheerders van de refuges hebben eigen lijntjes en geven aan elkaar door dat er weer een dergelijke categorie onderweg is met als gevolg dat als er door Nederlanders contact wordt opgenomen verteld wordt door de beheerders dat men complet is. Jammer voor de goedwillenden!
Door het gastgezin waar ik vanmiddag warm ontvangen ben wordt vrijwel meteen het gedrag van de Hollanders bevestigd. Niet leuk! De schoondochter is zelf afkomstig uit Utrecht en geneert zich. 
Vandaag is dd voorspelde hitte achterwege gebleven. Bewolkt met af en toe onweersdreiging: hetzelfde weer als de etappe naar Vezelay met de Peres de famille. Vroeg weg en dus in de vroege middag al in de kathedraal van Bazas. Deze stad telt 5000 inwoners! De kathedraal en het plein ervoor beslaan de halve stad. Bij het binnenwandelen een opmerkelijke gebeurtenis. Een trottoir - alle trottoirs staan in dit mooie land vol geparkeerde auto's dus voetgangers moeten over de rijweg (waarschijnlijk de inspiratiebron voor de ontwerpers en inrichters van de huidige rijksweg in Gronsveld ) - wordt geheel gevuld door mensen met grote boodschappentassen. Een voedselbank. De meneer die als laatste in de rij staat vertelt dat net de oude voorraden uit de supermarkten van Bazas zijn aangekomen en de verdeling staat op het punt te beginnen: de groep heeft er twee uur voor moeten wachten! Opmerkelijk dat de hele groep mensen staat te zwijgen: het is een stilte die me beklemt. Schaamte? Wat is dat toch met ons dat we moeite hebben om onze welvaart acceptabel te verdelen tussen hen die veel hebben en zij de te weinig hebben om een fatsoenlijk leven  te kunnen leiden.
De huidige wat kortere etappes doen mijn voet zienderogen goed. Ben eerlijk gezegd wel opgelucht: het zou zo maar kunnen dat ik mijn droom in duigen zie vallen door een lichamelijk letsel. Ben er nog niet en hopelijk gaat het echt lukken.