Pereje 29 km (2274)

Pereje (29 km) (2274)
Advies: ga dit plaatsje niet op de kaart zoeken: is kwart Riekelt. Ben bewust tot hier doorgelopen omdat morgen de laatste echte bergpas op het programma staat. De weg gaat dan omhoog van nu 500 naar 1500. De plaats heet daarboven O Cebreiro. Daarna blijft het landschap golvend met wat kleinere schurken maar geleidelijk vlakt het wat af. 
Gisteravond gegeten in het gezelschap van twee Zweedse mevrouwen. Ze hadden al een dag gelopen en wilden morgen proberen om Villafranca te bereiken. Dat is de stad die nu achter me ligt. Mochten ze het te ver vinden dan namen ze dd taxi. Toch vreemd dat ik daar nu nooit op kom. De Oostenrijkse mevrouw die een paar dagen geleden de bus had genomen wist me te vertellen dat alle pelgrims dat doen! Toen ik niet begrijpend keek zei ze met stemverheffing: echt alle pelgrims! Wil ik tot het nobele genootschap van de peregrinos gaan behoren dan zal ik toch niet ....!
De tocht vandaag was voor tachtig procent door de bebouwde kom of langs een rijksweg over een wandelpad. Op afstand zie je dat de wijnoogst in volle gang is. Nee: geen idee of hier ook Polen het werk opknappen of wellicht mensen uit Noord-Afrika. Zou me niet verbazen eerlijk gezegd want als je door de vele dorpen en stadjes trekt zitten de mensen massaal buiten op de stoep. Pelgrims kijken is hier een attractie. Heeft wat weg van het oeroude gebruik in Gronsveld om toen nog alle verkeer over de rijksweg moest naar het zuiden bij het begin van de bouwvakvakantie buiten te gaan zitten om de mensen die met de auto in file langsschuivelden uitvoerig te bestuderen (en te becommentariëren) . Mijnhelaas overleden achterbuurman kon daar in geuren en kleuren over spreken.
De zware lichamelijke inspanning van gisteren heeft zich wel doen merken. Meerdere medewandelaars beginnen sleet te vertonen. De combinatie van stevig wandelen, onvoldoende of verstoorde nachtrust en alle denkbare kwalen begint zijn tol te eisen. Als het geweeklaag me teveel wordt ga ik bewust langzamer lopen om buiten gehoorsafstand te geraken. Natuurlijk ben ook ik bezig met een krachtsinspanning maar ik wil niet wegzakken in gezeur. Daardoor wordt de moraal aangetast en dat wil ik te allen tijde vermijden. Het voelt alsof ik gisteren vertrokken ben uit Gronsveld. En ja de mensen die me adviseerden om niet te gaan hebben volkomen gelijk. Het doet pijn in mijn lijf tot de derde graad. En ja de mensen die vol enthousiasme me adviseerden vooral te gaan hebben volkomen gelijk. Het is ongelofelijk mooi om te mogen doen. Het is genieten bij elke stap. Ik zou er geen  seconde van hebben willen missen! Moest even van mijn hart.
Passeerde eergisteren een Ermita: een kluis van een kluizenaar. De Ermita heet Ecce Homo. Buiten op het bankje zaten een bejaarde mevrouw en meneer. Ik versta dit volkje niet maar de oude mevrouw pakte me bij mijn mouw en nam me mee naar binnen. Een wonder had zich hier voltrokken. De Kluis was gebouwd over een diepe put. Het verhaal wil dat een kindje van drie in de put is gevallen. Haar moeder heeft de Hulp van Maria ingeroepen en het water spoot omhoog en bracht het proestende in veiligheid. Het verhaal stond  in alle talen in een boekje en terwijl ik het las maakte ze met grote regelmaat een kruisteken. Maakt onuitwisbare indruk op me. Buiten kreeg ik met een vette knipoog een stempel van de oude heer. Ook zonder woorden begrijpen mensen elkaar.
Vanmorgen overkomt me het volgende. Nadat gisteren een bus rijke Canadezen was gestopt de de dames en heren vijf kilometer meeliepen over de camino kwam de reisleider naast me lopen. Antonio. Hij vroeg honderduit en legde me uit wat het rijke Canadese volkje deed. Korte tochten en dure hotels! Welnu vanmorgen zie ik de bus weer. Vol in de remmen. Antonio naar buiten en in zijn gevolg de hele bus. Ze wilden op de foto met een echte pelgrim! Nu weet ik niet meer of nu wel of niet een stukje moet smokkelen met de bus of een taxi! Ben even de weg kwijt zal ik maar zeggen ...